پاسخ به حملات جدید آقای سروش به معصومین، امامزادگان، مراجع علما در بحث کرونا و. :
۱. چنین سخنانی از فرد دین ستیزی چون سروش» که جایزه‌ی صهیونیستی و فراماسونری اراسموس و لقب سر» را از ملکه انگلیس دریافت کرده، بعید نیست.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۲. وقتی فردی معتقد است که وحی خطاپذیر است و نعوذ بالله پیامبر مانند یک شاعر تولید کننده قرآن بوده، طبیعی است به مراجع و علما چنین تهمت هایی وارد کند.
مراجع معظم و علمای قم در همان روزهای اول نه تنها توصیه های بهداشتی و تبعیت از دستورات پزشکی را لازم دانستند، بلکه دروس خود را نیز تعطیل کردند.
این همه طلبه در بیمارستان ها برای کمک به بیماران گرفتار کرونا خود دلیل دیگری بر رد این ادعاست. البته اگر منظور ایشان از مثلا بزرگان و دکان داران قم، صادق شیرازی است ماهم قبول داریم که چنین تهمت های ناروایی فقط برازنده ایشان است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۳. واژه مقدس» برآمده از کلمه قدس است به معنای طهارت و پاکیزگی و تنزیه از عیب و نقائص. از منظر دین، خداوند از قداست و طهارت برخوردار است و هر کسی متناسب با ارتباطی که با خداوند دارد، از طهارت و قداست برخوردار می شود.
لذا اماکن مقدسه که در و دیوار و ضریح و امثالهم هستند، به خودی خود قداستی ندارند، بلکه به خاطر آن امام معصوم که قداستی نزد خداوند دارد، ما اماکن را مقدس می دانیم.
ضمنا پر واضح است که هر شخصی وظیفه دارد از جان و مال خود محافظت کند و جان خود را با ندانم کاری یا سهل انگاری یا خرافات و امثال آن به خطر نیاندازد. تنها جایی که به خطر افتادن جان برای آن، نه تنها اشکال ندارد بلکه لازم است، حفظ دین و نظام اسلامی است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۴. در باب توسل جستن به پیامبر و امامان معصوم علیهم السلام حرف سروش» همان حرف وهابیت است که به اختصار پاسخ می دهیم.
اولا توسل یعنی انسان چیزی را نزد خداوند بفرستد تا وسیله او باشد که خداوند دعا یا عمل او را مورد قبول قرار دهد.
ثانیا خداوند در قرآن کریم نیز به صورت مطلق فرموده: وَ ابْتَغُوا إِلَیهِ الْوَسِیلَةَ» که سفارش برای به دست آوردن وسیله نموده است. در نهج البلاغه» خطبه ۱۱۰ آمده است که بهترین وسیله نزد خداوند ایمان به خدا و به پیامبرش و نیز جهاد و نماز و زکات است.
ثالثا با توجه به آنکه نظام جهان بر اساس اسباب و مسببات و علت و معلول است خدای متعال برای هر چیزی سببی قرار داده و آن اسباب هرگز مستقل در تأثیر نبوده، بلکه همه به اذن خداوند عمل می کنند.
رابعا معنی توسل آن نیست که عمل و حاجت را از شخص نبی یا ولی طلب کنیم بلکه از او می خواهیم که دعا کند که خداوند آن حاجت را برآورده سازد. از آیات شریفه قرآن در سوره زمر آیات ۷ و ۹ استفاده می شود که فرشتگان برای مردم دعا و استغفار می کنند و از خدا می خواهند که گناهان آنان بخشیده شود، همچنان که برخی از انبیا برای مردم دعا می کردند. سوره بقره آیات ۱۲۶ و ۱۲۹، اعراف آیه ۱۵۱، ابراهیم آیه ۴۱
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۵. سخنان سروش» مبتنی بر آن است که پیامبران و امامان مرده و هیچ گونه حیاتی نداشته و قدرت بر انجام هیچ کاری حتی دعا کردن ندارند. در حالی که قرآن می فرماید: وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ: گمان مبرید آنانی که در راه خدا کشته شدند مرده اند بلکه زنده اند.» و ما می دانیم که انبیا و امامان معصوم (علیهم السلام) افضل از شهدا هستند و باید زنده باشند. علاوه بر آنکه زنده بودن شهدا به جهت آن است که روح مجرد است و وقتی ارتباط آن با بدن قطع شود، بدن میت می گردد، ولی روح حیات دارد و نابود نمی شود، و معصومین بالاترین درجه حیات را دارند و در روایات زیادی حتی در کتب اهل سنت آمده است که پیامبر زنده است و صدای مردم را می شنود که به برخی از آنها اشاره می شود:
الف. اکثروا من الصلاة علی. فنبی الله حی یرزق» کتاب السلفیة بین اهل السنة و الامامیه، ص ۵۶۸
ب. در صحیح بخاری ص ۱۲۰ آمده است که پیامبر اکرم (صلّی الله علیه وآله وسلّم) در شب معراج با حضرت آدم، یوسف، عیسی، یحیی، ادریس، موسی، هارون (علیهم السلام)، ملاقات کردند و گفت وگو نمودند.
اگر طبق نظر سروش» و وهابیون، انبیا و معصومین (علیه السلام) پس از وفات میت، و همچون جماد هستند، بنابراین چگونه پیامبر با آنان ملاقات کرده و گفتگو نمود؟
ج. درباره اموات نقل شده که پیامبر (صلّی الله علیه وآله وسلّم) فرمودند: ما أنتم باسمع لما أقول منهم، شما زندگان سخنان مرا شنواتر از آنان نیستید.» صحیح بخاری، ص ۲۴۷. وقتی مردگان شنواتر از زندگان باشند، به طریق اولی معصومین باید شنواتر باشند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۶. شفاء یعنی رسیدن و آمدن بهبودی. و می توان گفت شفاء امری است که با آمدنش درد پایان می یابد.
اما دوا» که جمع آن ادویه» می شود، به هر چیزی که بیماری را با آن درمان می کنند گفته می شود.
خلاصه این که شفا یافتن یعنی بهبودی از بیماری، حال گاهی بهبودی با دارو حاصل می شود و گاهی حتی با مصرف دارو هم حاصل نمی شود. ما موظفیم به پزشک مراجعه کنیم، اما آیا همه چیز دست پزشک است و ما از خدا بی نیازیم؟ آیا نباید از خدا و نیروی مافوق بشری و خالق هستی درخواست شفا کنیم؟
اسلام نه شفای بدون دوا را قبول دارد نه دوای بدون شفا. همانطور که در بالا گفته شد، خداوند همه امور را از طریق اسباب خود انجام می دهد. اما معجزه هم امری است که خدای متعال اراده کرده و هیچ کس بدون اذن الهی قدرت انجام کار خارق العاده را ندارد.
امام حسن و امام حسین علیهم السلام هم بر اساس همین قانون الهی رفتار کرده و بر بالین پدر خود طبیب آوردند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۷. در باب سند بنای مسجد جمکران باید گفت:
اولا در کتاب تاریخ قم از کتاب مونس‌الحزین از امیرالمومنین (ع) درباره این مسجد روایتی نقل شده است.
ثانیا اگر سند روایت را مورد وثوق ندانیم، این احادیث که به احادیث مَن بَلَغ» معروف هستند، می‌گویند که اگر حدیثی دیده شد که در آن ثوابی گفته شده است، شخص به آن ثواب عمل کند، بعد‌ معلوم شد که چنین چیزی وجود نداشته است، آن شخص ثوابش را می‌برد چون فسق و فجوری انجام نداده، بلکه عمل مقبول و مطلوبی نزد خداوند صورت گرفته است و بدعتی در دین یا کارهای گناه و خلاف شرع انجام نشده است، مثل بعضی اعمالی که در عرفان‌های کاذب و صوفیان وجود دارد.
ثالثا بزرگان فرموده‌اند که مسجد سند نمی‌خواهد. مسجدی ساخته شده است و گروهی از مومنان به آنجا می‏روند، به امامشان متوسل شده‌اند و اعمال خیر انجام داده‌اند. فقط قرآن به ما گفته است که کسانی که باتقوا هستند مسجد بسازند. حتی در احادیث داریم که هرجا مسجدی ساخته می‌شود در آنجا خون شهیدی ریخته شده است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۸. مرحوم حاج شیخ عباس قمى قدس سره در مفاتیح الجنان از تحفة اائر از امام صادق علیه السلام روایتى نقل مى کند که: هر گاه تو را حاجتى به سوى خداى تعالى باشد یا از امرى خائف و ترسان باشى، در کاغذى بنویس و در آب جارى یا چاه بینداز.». این یک نوع ارتباط و سخن گفتن با خدا است. مرحوم علامه مجلسى در روایتى مى فرماید: اگر حاجت و گرفتارى داشتى با حضرت حجت (عج) چنین مکاتبه کن و حاجت خود را بنویس و در چاه یا نهر بینداز». (بحارالانوار، ج ۱۰۲، ص ۲۳۴).
البته معناى عریضه نویسى این نیست که حضرت حجت آن نوشته را باز مى کند یا مى خواند؛ بلکه خدا و رسول او و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام از نیت هاى ما و آنچه در ذهن و دل ما مى گذرد آگاهند؛ چه رسد به نوشته هاى ما، آن هم در صورت گرفتارى و توسّل به آن عزیزان. در واقع خواسته اند به ما یاد دهند که با محبوب و صاحب خود ارتباط برقرار کنیم و همان طور که براى محبوب هاى دنیوى ابراز علاقه و محبت مى نماییم، بتوانیم با مولاى خود هم نامه نگارى کنیم. حال از آنجا که چاه و آب روان در دسترس همه نیست، مؤمنان در بعضى از شهرها و در مسجد جمکران، چاهى حفر نموده اند که مردم عریضه هاى خود را درون آن بیندازند. و البته لازم نیست افراد عریضه وحرف دل خود را بنویسند و به چاه اندازند و راه‌های فراوانی برای گفتن حرف دل به امامان معصومین (ع) وجود دارد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۹. بنابر روایتی که از امیرالمومنین در کتاب بحار الانوار، ج۵۲، ص ۱۱۳، نقل شده مقصود از مرگ سرخ، کشته شدن در اثر جنگ، و مقصود از مرگ سفيد، مردن در اثر شيوع بيماری هایی مانند طاعون و امثال آن است نه سفید بودن ریه در عکس رادیوگرافی!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱۰. تعیین دقیق وقت ظهور و یا تطبیق اشخاص اشاره شده در روایات با فردی خاص در زمان حاضر، کذب و ادعای باطل است. اما این که بگوییم ممکن است ظهور نزدیک باشد، با دستورات دینی در این خصوص منافات ندارد، بلکه در خیلی موارد برای آمادگی بيشتر شیعیان مناسب و لازم است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱۱. آنچه از احادیث که در مدح و عظمت قم بیان شده است بر فرض صحت سند که در جای خود باید بحث شود، ناظر به بُعد معنوی این شهر است نه جنبه مادی آن شهر.
قم نیز مانند سایر شهرهای ایران و جهان، یک شهر است با انبوهی از جمعیت و البته مملو از مسافر که ممکن است در ادوار گوناگون، دچار بلایای طبیعی مانند زله، جرم و جنایت فاسقان، و نیز هجوم انواع میکروب‌ها و ویروس‌ها قرار گیرد. کافیست که چند نفر در میان این همه زائر، بهداشت را رعایت نکنند تا تمام شهر مبتلا گردد.
بنابراین، آن فتنه‌ها و بلاها که در قرآن کریم یا احادیث به آنها تذکر داده می‌شود، نحله‌های فکری منحرف، فتنه‌های گمراه کننده، جریانات فاسد کننده‌ی دین و ایمان مردمان می‌باشد، نه ویروس‌ها یا بیماری‌های چون آنفولانزا یا کرونا.

در این صفحه فقط پاسخ شبهه قرار داده شده برای دیدن شبهه، روی ادامه نوشته کلیک کنید⬇️

در روزهای پایانی سال ۱۳۹۸ رئیس کل بانک مرکزی طی نامه ای از جرجیوا ریاست صندوق بین المللی پول MIF خواست، تا بر اساس اعلام این صندوق جهت مقابله با ویروس کرونا، مبلغ پنج میلیارد دلار وام به ایران پرداخت گردد. همچنین پس از ایشان، وزیر امور خارجه هم از دبیر کل سازمان ملل خواست تا این وام در اختیار دولت ایران قرار گیرد.
سه آسیب مهمِ دریافت وام از صندوق بین المللی پول:
۱.بدهی پنج میلیاردی به یک نهادی که تحت تاثیر آمریکاست. مدت بازپرداخت وام از سه تا پنج سال است. در حقیقت ایران سه تا پنج سال باید دست به عصا و با احتیاط رفتار کند که مبادا آمریکا یا اروپا ناراحت شده و از طریق این صندوق، به ایران فشار بیاورند.
۲.ایران در قبال اخذ وام متعهد به شرایط و ضوابط این صندوق است. مثلا صندوق می تواند هر زمان که اراده کند در اجرای ت های جامع مالی و اعتباری کشور کمک های فنی ارائه دهد. در حقیقت ما اجازه داده ایم تا یک نهاد خارجیِ متاثر از دشمنان این مملکت، در ت پولی و اعتباری کشور دخالت کند.
۳.در شرایط کنونی کشور که در تحریم به سر می بریم، امکان استفاده از اصل مبلغ به صورت دلار نقد ممکن نیست. و به احتمال زیاد تنها گزینه برای جذب این مبلغ، اینستکس یا سازوکارهایی مانند آن خواهد بود.در این روش تعیین کننده‌ی نوع کالاها و اقلام برای خرید، به عهده‌ی طرف های غربی بوده و ایران نقشی در تعیین اقلام ندارد. با این وضع دو مشکل پیش روی ما خواهد بود، مشکل اول اقلام بدون اولویت برای ما در نظر گرفته شود که ما یا به آنها نیازی نداریم یا به راحتی می توانیم از دیگر کشورها یا با دور زدن تحریم آن اقلام را تامین کنیم. نکته ی دوم و مهمتر، بازار خوب و بزرگ ایران را دو دستی در اختیار کالاهای اروپایی قرار داده‌ایم و هیچ سودی از این تجارت نمی بریم و عملا فقط دوشیده شده‌ایم! 

اعمال شب و روز عاشورا

شب دهم شب عاشورا است و سيد در اقبال از براى اين شب دعا و نمازهاى بسيار با فضيلتهاى بسيار نقل كرده از جمله صد ركعت نماز هر ركعت به حمد و سه مرتبه قُل هُوَاللّهُ اَحَدٌ و بعد از فراغ از جميع بگويد سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلااِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَكْبَرُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ العَظيمِ هفتاد مرتبه و در روايت ديگر بعد از الْعَلِىِّ الْعَظيمِ استغفار نيز ذكر شده و از جمله چهار ركعت در آخر شب در هر ركعت بعد از حمد هر يك از آية الكرسى و توحيد و فَلَق و ناس را ده مرتبه بخواند و بعد از سلام صد مرتبه توحيد بخواند و از جمله چهار ركعت نماز در هر ركعت حمد و پنجاه مرتبه توحيد و اين نماز مطابق است با نماز اميرالمؤ منين عليه السلام كه فضيلت بسيار دارد و بعد از نماز فرموده ذكر خدا بسيار كند و صَلَوات بسيار بفرستد بر رسول خدا صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله و لعن كند بر دشمنان ايشان آنچه مى تواند و در فضيلت احياءِ اين شب روايت كرده كه مثل آنست كه عبادت كرده باشد به عبادت جميع ملائكه و عبادت در آن مقابل هفتاد سال است و اگر كسى را توفيق شامل حال شود در اين شب در كربلا باشد و زيارت امام حسين عليه السلام كند و بَيتوته نزد آن جناب نمايد تا صبح خدا او را محشور فرمايد آلوده به خون امام حسين عليه السلام در جمله شهداء با آن حضرت .

روز دهم : روز شهادت اَبُوعَبْداللّهِ الحُسَيْن عليه السلام و روز مصيبت و حزن ائمّه اطهارعَليهمُ السلام و شيعيان ايشان است و شايسته است كه شيعيان در اين روز مشغول كارى از كارهاى دنيا نگردند و از براى خانه خود چيزى ذخيره نكنند و مشغول گريه و نوحه و مصيبت باشند و تعزيت حضرت امام حسين عليه السلام را اقامه نمايند و به ماتم اشتغال نمايند به نحوى كه در ماتم عزيزترين اولاد و اَقارب خود اشتغال مى نمايند و زيارت كنند آن حضرت را به زيارت عاشوراء كه بعد از اين بيايد انشاءالله تعالى و سعى كنند در نفرين و لعن بر قاتلان آن حضرت و يكديگر را تعزيت گويند در مصيبت آن جناب و بگويند:

أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ (عَلَيْهِ) السَّلامُ.

و شايسته است در اين روز مقتل بخوانند و يكديگر را بگريانند روايت شده كه چون حضرت موسى عليه السلام ماءمور شد به ملاقات جناب خضر و تعلّم از او اوّل چيزى كه در وقت ملاقات بين ايشان مذاكره شد آن بود كه آن عالِم حديث نمود براى حضرت موسى مُصيبَت ها و بلاهايى كه بر آل محمد عَليهمُ السلام وارد مى شود پس گريستند هر دو و سخت شد گريستن ايشان .

و بالجمله اگر كسى در اين روز نزد قبر امام حسين عليه السلام باشد و مردم را آب دهد مثل كسى باشد كه لشكر آن حضرت را آب داده باشد و با آن جناب در كربلا حاضر شده باشد .

و خواندن هزار مرتبه توحيد در اين روز فضيلت دارد و روايت شده كه خداوند رحمان نظر رحمت بسوى او كند .

و سيّد براى اين روز دعايى نقل كرده است شبيه به دعاء عشرات بلكه ظاهر آنست كه خود آن دعا باشد موافق بعضى روايات آن و شيخ از عبدالله بن سنان از حضرت صادق عليه السلام چهار ركعت نماز و دعايى نقل كرده كه در اين روز در وقت چاشت بايد به عمل آورد و ما به ملاحظه اختصار ذكر نكرديم (هركه طالب است به زادالمعاد رجوع نمايد)

و نيز شايسته است كه شيعيان در اين روز امساك كنند از خوردن و آشاميدن بى آنكه قصد روزه كنند و در آخر روز بعد از عصر افطار كنند به غذايى كه اهل مصيبت مى خورند مثل ماست يا شير و امثال آنها نه مثل غذاهاى لذيذه و آنكه جامه هاى پاكيزه بپوشند و بندها را بگشايند و آستين ها را بالا كنند به هيئت صاحبان مصيبت و علاّمه مجلسى در زادالمعاد فرموده و بهتر آنست كه روز نهم و دهم را روزه ندارند زيرا كه بنى اميّه اين دو روز را براى بَرَكَت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه مى داشتند و احاديث بسيار در فضيلت اين دو روز و روزه آنها بر حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله بسته اند و از طريق اهل بيت عَليهمُ السلام در مذمّت روزه اين دو روز خصوصا روز عاشورا وارد شده است و ايضا بنى اميّه عليهم اللَّعْنَةُ از براى بركت آذوقه سال را در روز عاشورا در خانه ذخيره مى كرده اند .

لهذا از حضرت امام رضاعليه السلام منقول است كه هر كه ترك كند سعى در حوائج خود را در روز عاشورا و پى كارى نرود حق تعالى حوائج دنيا و آخرت او را برآورد و هركه روز عاشورا روز مصيبت و اندوه و گريه او باشد حقّتعالى روز قيامت را روز فَرَح و سُرُور و شادى او گرداند و ديده اش در بهشت به ما روشن گردد و هركه روز عاشورا را روز بركت نامد و از براى منزل خود در آن روز چيزى ذخيره كند خدا آن ذخيره را براى او مبارك نگرداند و در روز قيامت با يزيد و عُبَيدُاللّهِ بن زياد و عمر بن سعد عَلَيْهِمُ اللَّعْنَةُ محشور گردد .

پس بايد كه در روز عاشورا آدمى مشغول كارى از كارهاى دنيا نگردد و مشغول گريه و نوحه و مصيبت باشد و امر كند اهل خانه خود را كه تعزيه آن حضرت را بدارند و مشغول ماتم باشند چنانكه در ماتم عزيزترين اولاد و اقارب خود مى باشند و در آن روز امساك كند از خوردن و آشاميدن بى آنكه قصد روزه كند و در آخر روز بعد از عصر افطار كند اگر چه به شربت آبى باشد و روزه تمام ندارد مگر آنكه در خصوص آن روز روزه واجبى داشته باشد كه به نذر يا مثل آن بر او واجب شده باشد كه آن روز را روزه بايد بگيرد

و در آن روز آذوقه در خانه ذخيره نكند و نخندد و مشغول لهو و لعب نگردد .

و هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت كند و بگويد : اَلّلهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ عليه السلام

و اين زيارت را بخوان:

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَلِيِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ الْحَسَنِ الشَّهِيدِ سِبْطِ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ الْبَشِيرِ النَّذِيرِ وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا خِيَرَةَ اللَّهِ وَ ابْنَ خِيَرَتِهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوِتْرُ الْمَوْتُورُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ الْهَادِي اَّكِيُّ وَ عَلَى أَرْوَاحٍ حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أَقَامَتْ فِي جِوَارِكَ وَ وَفَدَتْ مَعَ زُوَّارِكَ السَّلامُ عَلَيْكَ مِنِّي مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ فَلَقَدْ عَظُمَتْ بِكَ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّ الْمُصَابُ فِي الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ فِي أَهْلِ السَّمَاوَاتِ أَجْمَعِينَ وَ فِي سُكَّانِ الْأَرَضِينَ فَإِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ وَ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى آبَائِكَ الطَّاهِرِينَ الطَّيِّبِينَ الْمُنْتَجَبِينَ وَ عَلَى ذَرَارِيِّهِمُ الْهُدَاةِ الْمَهْدِيِّينَ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ وَ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ عَلَى تُرْبَتِكَ وَ عَلَى تُرْبَتِهِمْ اللَّهُمَّ لَقِّهِمْ رَحْمَةً وَ رِضْوَانا وَ رَوْحا وَ رَيْحَانا السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا ابْنَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ، وَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ وَ يَا ابْنَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا شَهِيدُ يَا ابْنَ الشَّهِيدِ يَا أَخَ الشَّهِيدِ يَا أَبَا الشُّهَدَاءِ اللَّهُمَّ بَلِّغْهُ عَنِّي فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي هَذَا الْوَقْتِ وَ فِي كُلِّ وَقْتٍ تَحِيَّةً كَثِيرَةً وَ سَلاما سَلامُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْعَالَمِينَ وَ عَلَى الْمُسْتَشْهَدِينَ مَعَكَ سَلاما مُتَّصِلا مَا اتَّصَلَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ الشَّهِيدِ السَّلامُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ السَّلامُ عَلَى الْعَبَّاسِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ الشَّهِيدِ السَّلامُ عَلَى الشُّهَدَاءِ مِنْ وُلْدِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ السَّلامُ عَلَى الشُّهَدَاءِ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ السَّلامُ عَلَى الشُّهَدَاءِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ السَّلامُ عَلَى الشُّهَدَاءِ مِنْ وُلْدِ جَعْفَرٍ وَ عَقِيلٍ السَّلامُ عَلَى كُلِّ مُسْتَشْهَدٍ مَعَهُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ بَلِّغْهُمْ عَنِّي تَحِيَّةً كَثِيرَةً وَ سَلاما السَّلامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَحْسَنَ اللَّهُ لَكَ الْعَزَاءَ فِي وَلَدِكَ الْحُسَيْنِ السَّلامُ عَلَيْكِ يَا فَاطِمَةُ أَحْسَنَ اللَّهُ لَكِ الْعَزَاءَ فِي وَلَدِكِ الْحُسَيْنِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَحْسَنَ اللَّهُ لَكَ الْعَزَاءَ فِي وَلَدِكَ الْحُسَيْنِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ أَحْسَنَ اللَّهُ لَكَ الْعَزَاءَ فِي أَخِيكَ الْحُسَيْنِ يَا مَوْلايَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَنَا ضَيْفُ اللَّهِ وَ ضَيْفُكَ وَ جَارُ اللَّهِ وَ جَارُكَ وَ لِكُلِّ ضَيْفٍ وَ جَارٍ قِرًى وَ قِرَايَ فِي هَذَا الْوَقْتِ أَنْ تَسْأَلَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى أَنْ يَرْزُقَنِي فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ إِنَّهُ سَمِيعُ الدُّعَاءِ قَرِيبٌ مُجِيبٌ

یا شَديدَ الْقُوي‏ وَيا شَديدَ الْمِحالِ يا عَزيزُ يا عَزيزُ يا عَزيزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِكَ جَميعُ خَلْقِكَ فَاكْفِني‏ شَرَّ خَلْقِكَ يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ يا لا اِلهَ اِلا اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّي‏ كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنينَ وَصَلَّي اللَّهُ عَلي‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ‏ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرين