در روزهای پایانی سال ۱۳۹۸ رئیس کل بانک مرکزی طی نامه ای از جرجیوا ریاست صندوق بین المللی پول MIF خواست، تا بر اساس اعلام این صندوق جهت مقابله با ویروس کرونا، مبلغ پنج میلیارد دلار وام به ایران پرداخت گردد. همچنین پس از ایشان، وزیر امور خارجه هم از دبیر کل سازمان ملل خواست تا این وام در اختیار دولت ایران قرار گیرد.
سه آسیب مهمِ دریافت وام از صندوق بین المللی پول:
۱.بدهی پنج میلیاردی به یک نهادی که تحت تاثیر آمریکاست. مدت بازپرداخت وام از سه تا پنج سال است. در حقیقت ایران سه تا پنج سال باید دست به عصا و با احتیاط رفتار کند که مبادا آمریکا یا اروپا ناراحت شده و از طریق این صندوق، به ایران فشار بیاورند.
۲.ایران در قبال اخذ وام متعهد به شرایط و ضوابط این صندوق است. مثلا صندوق می تواند هر زمان که اراده کند در اجرای ت های جامع مالی و اعتباری کشور کمک های فنی ارائه دهد. در حقیقت ما اجازه داده ایم تا یک نهاد خارجیِ متاثر از دشمنان این مملکت، در ت پولی و اعتباری کشور دخالت کند.
۳.در شرایط کنونی کشور که در تحریم به سر می بریم، امکان استفاده از اصل مبلغ به صورت دلار نقد ممکن نیست. و به احتمال زیاد تنها گزینه برای جذب این مبلغ، اینستکس یا سازوکارهایی مانند آن خواهد بود.در این روش تعیین کننده‌ی نوع کالاها و اقلام برای خرید، به عهده‌ی طرف های غربی بوده و ایران نقشی در تعیین اقلام ندارد. با این وضع دو مشکل پیش روی ما خواهد بود، مشکل اول اقلام بدون اولویت برای ما در نظر گرفته شود که ما یا به آنها نیازی نداریم یا به راحتی می توانیم از دیگر کشورها یا با دور زدن تحریم آن اقلام را تامین کنیم. نکته ی دوم و مهمتر، بازار خوب و بزرگ ایران را دو دستی در اختیار کالاهای اروپایی قرار داده‌ایم و هیچ سودی از این تجارت نمی بریم و عملا فقط دوشیده شده‌ایم!
درباره این سایت